تعیین رویشگاه بالقوۀ گونۀ ملج (Ulmus glabra Huds.) با استفاده از مدل حداکثر آنتروپی در جنگل خیرود نوشهر

مدل‌های پراکنش گونه‌ای الگوریتم‌های تحلیلی-آماری هستند که به شناسایی روابط بین پراکنش گونه‌های گیاهی و عوامل محیطی و تعیین رویشگاه بالقوۀ گونه‌های گیاهی می‌پردازد. گونۀ ملج یکی از گونه‌های بومی جنگل‌های شمال ایران است که به‌علت دخالت بی‌رویه و شیوع بیماری مرگ نارون در معرض خطر انقراض قرار دارد و نیازمند توجه و حفاظت است. هدف اصلی مطالعۀ حاضر، به‌کار‌گیری مدل حداکثر آنتروپی به‌منظور شناسایی رویشگاه بالقوۀ گونۀ ملج در جنگل خیرود نوشهر با استفاده از خصوصیات اولیه و ثانویۀ توپوگرافی و همچنین نقشه‌های خاک‌شناسی، حاصلخیزی خاک و زمین‌شناسی است. با استفاده از روش نمونه‌برداری انتخابی و اطلاعات آماربرداری، 873 پایۀ ملج ثبت شد. معیار سطح زیر منحنی ROC نشان داد که این مدل برای تعیین رویشگاه بالقوۀ گونۀ ملج دارای عملکرد خوبی است. بر اساس ارزیابی اهمیت نسبی متغیرها در مدل حداکثر آنتروپی، ارتفاع از سطح دریا و عمق دره مهم‌ترین متغیرهای مؤثر در تعیین رویشگاه گونۀ ملج هستند. مطالعۀ حاضر نشان داد که حدود 57/32 درصد منطقۀ تحقیق، دارای پتانسیل زیاد و خیلی زیاد برای حضور گونۀ ملج است. نتایج این تحقیق نشان داد که به‌علت وجود شرایط بهینه در میان‌بند برای حضور گونه‌ها و همچنین پتانسیل زیاد این منطقه برای حضور گونۀ ملج، این منطقه بهترین رویشگاه برای حضور این گونه در جنگل خیرود نوشهر است. مدل ایجادشده می‌تواند به‌عنوان ابزاری برای استفادۀ مدیران و کارشناسان جنگل برای کمک به حفاظت و احیای گونۀ باارزش ملج در این جنگل استفاده شود.